Pede (o empregado expulsa-o sempre porta fora)
Esmola para un pao
O garoto que a fámilia explora
E trata como a um cao-
Nunca fui muito de lamentos
Desta natureza;
Nunca gostei de rimar sentimentos
Com desgraÇa e pobreza.
Mas tenho muita pena
Do seu ar infeliz, de menino doente,
A estender-me a mao, suja e pequena,
Timidamente, insistentemente…
Que mais posso fazer?
Dou-lhe a esmola embrulhada num sorriso,
Sem o empregado perceber.
Despois, regresso ao paraíso
Poema de António Manuel Couto Viana
Desenho de Juan Soutullo
Datos personales
- Café UF
- Recitais de poesía, lecturas, presentacións de libros, teatro, marionetas, circo, cursos de baile, música, ioga, gastronomía, idiomas... No CAFÉ UF sempre se reuniu dunha forma estable gran cantidade e colectivos. Desde unha radio pirata que durante un tempo emitiu desde aquí a un colectivo anticonsumo, desde unha tertulia de literatura, a un club do viño, desde un colectivo de ciencia ficción a un coro...
18.8.08
CAFÉ de SUBÚRBIO
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario