Datos personales

Mi foto
Recitais de poesía, lecturas, presentacións de libros, teatro, marionetas, circo, cursos de baile, música, ioga, gastronomía, idiomas... No CAFÉ UF sempre se reuniu dunha forma estable gran cantidade e colectivos. Desde unha radio pirata que durante un tempo emitiu desde aquí a un colectivo anticonsumo, desde unha tertulia de literatura, a un club do viño, desde un colectivo de ciencia ficción a un coro...

23.2.07

23 F. Dia especial

CAFÉ UF

Localidade: Vigo.
Dirección Placer, 19
Horario: 10,30 a 14,30 h. y de 18,30 a 3,00h.





Desde a súa apertura o 23 F. en 1983 o Café UF caracterizouse por ser unha proposta de calidade sen concesións. En todos estes anos mantivo un decidido apoio a todas as formas de cultura non oficial. convocou e subvencionou cinco premios “Sísifo” de poesía, quince números da revista de literatura “As follas de Sísifo”, a revista de jazz e blues “J&B”, trece números da revista “Work in Progress” , ciclos de cine, cursos de teatro, de música, de baile, cursos de idioma, actuacións de jazz, folk, rock alternativo, conferencias e tertulias, premios de fotografía...

Unha amplísima discoteca cunha impresionante sección de jazz e blues, música étnica, rock..., unha boa colección de videos de jazz e blues, biblioteca, videoteca, e medio centenar de revistas cada mes...todo un mundo alternativo ao vorágine de lugares masificados e alienantes.

E todo iso podes gozalo tomando algunha das corenta e cinco marcas de cervexa de importación que che ofrece, ou algunha das variadísimas tisanas, ou un dos seus cafés especiais: o “Café Uf”, por exemplo, unha maravillosa mestura de licorcafé suavizado con lume, cuberto coa dulzura da nata branca espolvoreado de aromática canela con pingas de almendra amarga; ou o “Te Uf”, mestura de te turco con tes de froitas, co toque oriental do cravo.

21.2.07

La Cita

Fedor Dostoievski(Rusia, 1821-1881)

18.2.07

La Resistencia de E. Sabato (2)

Lo pequeño y lo grande (fragmentos)



Ya muy cansado, en esta noche de noviembre, la araucaria me trae a la memoria el amor que mi amigo Tortorelli tenía por sus árboles. Era conmovedor, llegaba hasta a abrazar alguno que le recordaba la época en que él mismo había sido guardabosques. Tuvimos la emoción de recorrer con él, por la Patagonia, lugares tan impresionantes como los bosques petrificados, los de arrayanes, y aquellos otros donde se yerguen árboles milenarios. Nos decía, acariciando el tronco de las formidables araucarias y coihues todavía vivos: “Piensen por un momento que cuando surgió el imperio romano y cuando se derrumbó, cuando los griegos y troyanos combatían por Helena, este árbol ya estaba aquí, y siguió estando cuando Rómulo y Remo fundaron Roma, y cuando nació Cristo. Y mientras Roma llegaba a dominar el mundo, y cuando cayó.Y así pasaron imperios, guerras interminables, Cruzadas, el Renacimiento, y la historia entera de Occidente hasta hoy. Y ahí lo tienen todavía”. También nos dijo que los vientos húmedos del Pacífico precipitan casi toda su agua del lado chileno, de modo que un incendio de este lado es fatal, porque los árboles mueren y el desierto avanza inexorablemente.Entonces nos llevó hasta el limite de la estepa patagónica y nos mostró los cipreses, casi retorcidos por el sufrimiento que, como dijo, “cubrían la retaguardia”. Duros y estoicos, como una legión suicida, daban el ultimo combate contra la adversidad.

14.2.07

Alberto Lopez y Fany Hernandez

Concerto:

"Alberto Lopez" y "Fany Hernandez"

Venres dia 16 de febreiro ás 11,30 h. No Café Uf R/ Pracer 19 Vigo

10.2.07

LA RESISTENCIA, Ernesto Sabato

LO PEQUEÑO Y LO GRANDE (fragmentos)
Ernesto Sabato (La resistencia)



Creo en los cafés, en el dialogo, creo en la dignidad de la persona, en la libertad. Siento nostalgia, casi ansiedad en el infinito, pero humano, a nuestra medida.


El hombre se expresa para llegar a los demás, para salir del cautiverio de su soledad. Es tal su naturaleza de peregrino que nada colma su deseo de expresarse. Es un gesto inherente a la vida que no hace a la utilidad, que transciende toda posibilidad funcional. Los hombres, a su paso, van dejando su vestigio...

Son muy pocas horas libres que nos deja el trabajo. Apenas un rápido desayuno que solemos tomar pensando ya en los problemas de la oficina, porque de tal modo nos vivimos como productores que nos estamos volviendo incapaces de detenernos ante una taza de café en las mañanas...


Cuando somos sensibles, cuando nuestros poros no están cubiertos de las implacables capas, la cercanía con la presencia humana nos sacude, nos alienta, comprendemos que es el otro quien siempre nos salva. Y si hemos llegado a la edad que tenemos es por que otros nos han ido salvando la vida, incesantemente.
A los años que tengo hoy, puedo decir, dolorosamente, que toda vez que nos hemos perdido un encuentro humano algo quedó atrofiado en nosotros, o quebrado. Muchas veces somos incapaces de un genuino encuentro porque sólo reconocemos a los otros en la medida que definen nuestro ser y nuestro modo de sentir, o que nos son propicios a nuestros proyectos. Uno no puede detenerse a en un encuentro porque está atestado de trabajos, de tramites, de ambiciones. Y porque la magnitud de la ciudad nos supera. Entonces el otro ser humano no nos llega, no lo vemos. Está más a nuestro alcance un desconocido con el que hablamos a través de la computadora.
En la calle en los negocios, en los infinitos trámites, uno sabe -abstractamente- que está tratando con seres humanos, pero en lo concreto tratamos a los demás como a otros tantos servidores informáticos o funcionales. No vivimos esta relación de modo afectivo, como si tuviésemos una capa de protección contra los acontecimientos humanos “desviantes” de la atención. Los otros nos molestan, nos hacen perder el tiempo. Lo que deja al hombre espantosamente solo, como si en medio de tantas personas, o por ello mismo, cundiera el autismo.


5.2.07

Yhosvanny Palma (concierto)

Yhosvanny Palma: En concerto todos os 2º venres de cada mes, acompañado de invitados e amigos.
Este venres dia 9 ás 11,30 h.


Xunto coa canción dos folksingers americanos, a canción cubana representa os dous hitos mais importantes da canción de autor do último século, sobre todo despois da aparición da Nova Trova Cubana. Cuba segue producindo unha pléiade de cantantes poetas, de trovadores, de fermosas cancións que seguen asombrándonos e emocinandonos. Yhosvany vén de Cuba e con el trae todo ese inmenso acervo musical, esa forma de cantar e dicer nas que se crecoñece a voz dos seus xenias compatriotas.