Datos personales

Mi foto
Recitais de poesía, lecturas, presentacións de libros, teatro, marionetas, circo, cursos de baile, música, ioga, gastronomía, idiomas... No CAFÉ UF sempre se reuniu dunha forma estable gran cantidade e colectivos. Desde unha radio pirata que durante un tempo emitiu desde aquí a un colectivo anticonsumo, desde unha tertulia de literatura, a un club do viño, desde un colectivo de ciencia ficción a un coro...

26.12.07

Ultimo concerto de 2007

Días Descalzos en concerto



Sábado dia 29 ás 23,30 h. Etrada Libre




Días Descalzos son:
Isaac Mariño (voz y guitarra)
Miguel Montenegro (guitarras, voces, chelo suplente)

Inés Montenegro (piano, voces, huevos)
Nahuel Núñez (percusión)

7.12.07

Reunión de Trovadores

REUNIÓN DE TROVADORES











  • Sábado dia 15 ás 00,00 h.:
Yhosvany Palma con

Karel Garcia como invitado

Entrada 4 €





  • Sábado dia 22 ás 23,30 h.:


Ollos de sapo




Entrada 3€

28.11.07

Concerto "Días Descalzos"







sábado dia 1 de Novembro ás 23,30 h.










  • Días Descalzos son:
    Isaac Mariño (voz y guitarra)
    Miguel Montenegro (guitarras, voces, chelo suplente)
    Inés Montenegro (piano, voces, huevos)
    Nahuel Núñez (percusión)

    Entrada libre

22.11.07

Concerto ALBERTO LÓPEZ


O Sábado 24 de novembro ás 23,30 h.


ALBERTO LÓPEZ

Entrada 3 €.

14.11.07

Jean Luc Godard



Histoire(s) du Cinema



Toutes les histoires (Episodio 1º)



Une histoire seule (Episodio2º)

Ainda que actualmente na arte non estexa de moda falar de sentimentos

  • Unha lectura de Histoire(s) du cinéma de Jean-Luc Godard

    Paulino Viota

    Director e profesor de cine. Dirixiu Contactos (1970), Con uñas y dientes (1978) e Cuerpo a cuerpo (1982) e é autor de numerosos artigos e outras publicacións entre as que cabe destacar Jean-Luc cinéma Godard e Catálogo Jean-Luc Godard, unos cuantos hechos precisos . Imparte clases en varias institucións públicas e privadas.

    Contido:

    Se as historias da literatura e da arte son homoxéneas co seu obxecto porque se fan con palabras e con ilustracións, Godard decátase de que o vídeo lle permite facer a historia do cine co cine: 378 películas, 82 escritores, 18 fotógrafos son os materiais utilizados na súa serie Histoire(s) du cinéma. Trátase, máis que das historias do cine, do papel deste como síntoma ou testemuña da Historia. Nunha época de neoacademicismo, dun cine carente de ambición no ámbito específico da forma e dun videoarte descubridor de mediterráneos, esta elexía melancólica aos queridos e terribles fantasmas do século XX, pola súa invención visionaria, vai fecundar o mellor da creación audiovisual do século XXI.


1.11.07

A CITA do mes

"No he vivido el sueño de mi vida, sino su destino"


Romain Roland

29.10.07

Días Descalzos en concerto


"Dias Descalzos"
sábado dia 3 ás 23,30 h.

Días Descalzos son:
Isaac Mariño (voz y guitarra)
Miguel Montenegro (guitarras, voces, chelo suplente)
Inés Montenegro (piano, voces, huevos)
Nahuel Núñez (percusión)

Entrada libre

15.10.07

LA GRAMOLA

Próximo concerto: 27 oct 2007, 23:30.
Entrada 2 €

GRAMOLA


Gramola son Juanma e Lorena,ambos naturais de Vilagarcía de Arousa.Levan dedicando-se a isto da música unha morea de anos,tanto en diferentes bandas da cidade como no coro do Liceo Casino de Vilagarcía.Actualmente Juanma compaxina o dúo co grupo de rock Tío James.


Desde o seu debut o mes de agosto en Carballo,a banda estivo a tocar sen descanso por toda a xeografia galega sementando moi boa crítica por parte do público.Tanto é asi que realizarán até finais do 2008 unha vintena de concertos,convertendo-se deste modo nunha das bandas que mais se moven de Galicia.


Fan versións de grandes clásicos asi como de música mais actual,Elvis,Rod Stewart,Jeff Buckley,Cold Play,Clapton,Alanis,The Police...,mesmo tamén incluen no seu repertório habitual grandes pezas da Bossanova e do Soul.

9.10.07

Che Guevara




  • 20,30 h. “El amigo de siempre, Che”
    El Guerrillero Heroico visto desde la perspectiva de sus relaciones humanas, en el período que va desde julio de 1957 a agosto de 1958, cuando como parte del Ejército Rebelde transitó por zonas de la Sierra Maestra pertenecientes a la actual provincia de Granma, es presentado en esta primera experiencia en el género de la única televisora comunitaria de Cuba, enclavada en San Pablo de Yao, Buey Arriba, a más 30 kilómetros de la ciudad de Bayamo. Dirigida por cuatro multipremiados directores de documentales: Waldo Ramírez, Rigoberto Jiménez, Marcos Bedolla y Carlos Rodríguez, la serie incluye testimonios de campesinos, combatientes de la guerrilla del Che y colaboradores, que le conocieron de cerca y en su mayoría todavía viven en la serranía.

  • 22,30 h. Diarios de Motocicleta de Walter Selles.

4.10.07

Concerto "Días Descalzos"


A partir de agora todos os primeiros sábados de mes actuará o grupo "Dias Descalzos", un dos prémios Utopia Son deste ano.

Días Descalzos son: Isaac Mariño (voz y guitarra). Miguel Montenegro (guitarras, voces, chelo suplente). Inés Montenegro (piano, voces, huevos). Nahuel Núñez (percusión).

Sábado dia 6 ás 23,30 h. no Café Uf R/ Pracer 19 Vigo. Entrda libre.

.

11.9.07

CAFÉ DE SUBÚRBIO

LA EXTINCIÓN DE LOS DINOSAURIOS

Cuando se despertó, el dinosaurio todavía estaba allí, durmiendo a su lado. Y sus odiosas patas aun estaban marcadas en violeta sobre su cara. Vertió tres lágrimas y se preguntó de donde vendría esta vez la hecatombe capaz de exterminar a todos los de su especie. Se levantó, y la sábana descubrió su piel estampada con moradas manchas de viejas palizas. Fue hasta la cocina y cogió un meteorito en forma de cuchillo. Volvió hasta la cama y... Cuando se despertó al día siguiente el dinosaurio ya no estaba allí.

José Feijóo


8.9.07

Yhosvany Palma



O venres 14, concerto de YHOSVANY PALMA ganador da II Mostra de canción de autor Utopía Son

YHOSVANY PALMA

Yhosvany Palma ven de Cuba. Dicer canción e dicer Cuba case é o mesmo.E si pensamos en cantautores, de seguro que aparecen tamén nomes desa illa.
Como poderemos comprobar tanto como intérprete como na súa faceta de autor, é un digno representante desa maravillosa tradición musical cubana.
Hai algo de utopía no feito de que un cubano que vive na Galiza cante no idioma no que milleiros de emigrados galegos falaron en Cuba.

Agradecemosllo profundamente.

7.9.07

Cita de Setembro


“Vivimos en una época en la que las máquinas se hacen cada vez más complejas y los cerebros cada vez más primitivos”


Karl Kraus


28.8.07

EXPEDIENTE 37

Concerto primeiro de setembro

HIP-HOP

  1. 37 estudios - Presentación maqueta "Expediente 37"

Sábado 1 de setembro ás 23,30 h.


22.8.07

Finalistas Utopía Son

CONCERTO O XOVES 23 DE AGOSTO ÁS 23:30h

ACTUACIÓN DE


Entrada 2 euros.

7.8.07

Actividades Agosto

CHARLAS, FOROS DEBATES...

  • Xoves 9 de agosto: Charla – Debate sobre "A canción de autor" presentado por Pedro Román ás 21 h.

CONCERTOS:

  • Venres día 10 ás 23´30 h. Sireno
  • Sábado día 11 ás 23´30 h. Julián Rodríguez
  • Venres día 17, por confirmar.
  • Sábado día 18 ás 23,30 h. Yhosvany Palma

VOCES FILMADAS: OsMartes

  • Sevilla city, día 7
  • Public Enemy "live from hause of blues", día 14
  • Ben harper "Pleasure + Pain"
  • Bruce Springsteen "Live in New York City", día 21
  • Eric Clapton "One more car one more rider", día 21
  • Paolo Conte "Nel cuore de Amsterdan...", día 28
  • Sting "...All this time"

30 XENIOS DA CANCIÓN: Os Mércores

  • Chico Buarque, "Baixo a pele", día 1
  • Vinicius de Morais,"toda a Bosa" día 1
  • Big Bill Broonzi, BBessie Smith..., día 8
  • Tributo to Woody Goothrie, día 8
  • Tom Waits, "Burma Shave", día 15
  • Dylan, "Ha to handle"; "Unplugged", dia 22
  • Leonard Cohen,"I M your man"; "Sons from the life of...", día 29

CINE E CANCIÓN: Os Domingos

Todo isto organizado por Utopia Son, II Mostra de canción de autor.
http://utopiason2.blogspot.com/

1.8.07

A Cita de Agosto

"Eso si que es una vergüenza, hacer venir a gente que sólo lucha por dinero"
Bertolt Brecht



12.7.07

Actividades mes de Xullo

CONCERTOS:

CHARLAS, FOROS DEBATES...

VOCES FILMADAS: OsMartes

30 XENIOS DA CANCIÓN: Os Mércores

CINE E CANCIÓN: Os Domingos

  • El Muro de Alan Parquer; domingo 15 ás 18,30 h. (Utopía Son)
  • Year of the Horse de Jim Jermusch; domingo 15 ás 20,30 h.(Utopía Son)
  • Programación Utopía Cinema; domingo 15 ás 20´30 h.
  • Imagine; domingo 22 ás 18,30 h. (Utopia Son)
  • Let it Be; domingo 22 ás 20´30 h.
  • Programación Utopía Cinema; domingo 22 ás 22,30 h.
  • Un Perro Llamado Dolor de L. E. Aute; domingo 29 ás 18,30 h.
  • El Milagro de Candeal; de Trueba domingo ás 20,30 h.

Todo isto organizado por Utopia Son, II Mostra de canción de autor.

http://utopiason2.blogspot.com/

6.7.07

CAFÉ DE SUBÚRBIO

Desenhos de Juan Soutullo

Poemas de Manuel Couto Viana



O café bebe leite. Coca-cola
E sumos de laranja e de limão.
A adolescência, quanto sai da escola,
Invade-o de alegria e confusão.

Eu, com a minha idade e uma cerveja,
Escondo-me nas folhas do jornal,
Pra que ninguém me veja
Sem me achar natural.

E sei que já por dentro também envelheci.
E tudo quanto me destrói, agora,
É o desejo de ficar aqui,
Envergonhado de não ir embora

3.7.07

Cita del mes






Me gusta la noche de san Juan; me gusta el agua; me gusta nadar en el mar; me gusta la primavera; me gusta el otoño; me gusta el olor a jazmín en los huertos; me gusta el queso; me gusta la cerveza; me gustan los amigos; me gustan los hombres sensibles; me gustan las mujeres sensibles; me gustan los gatos; me gustan los perros; me gusta la poesía; me gusta el vino; me gusta sentirme bien; me gusta que la gente esté bien a poder ser con migo; me gusta el mediterráneo; me gustas tu; me gusta el amanecer; me gustan las mañanas; me gusta la música emocionante; me gusta el cine emocionante; me gusta la risa; me gusta la espontaneidad; me gustan los jardines; me gustan las flores; me gustan las floristerías desorganizadas; me gusta lo húmedo; me gusta el olor a mar; me gusta la lluvia fina; me gusta el cielo; me gustan las nubes; me gustan los olores de las plantas; me gusta el silencio de la montaña; me gustan los choquitos en su tinta; me gustan las bicicletas; me gustan los trenes lentos; me gusta el cava bueno; me gustan las revoluciones sociales; me gusta el caldo verde; me gusta Grecia; me gusta nadar con la mina; me gustan los árboles; me gustan los higos; me gusta la niebla; me gusta el oriente; me gusta la palabra ternura; no me gusta la política; no me gusta la hipocresía; no me gusta el dinero; no me gustan los bancos; no me gusta hacienda; no me gustan las gestorías; no me gustan las oposiciones; no me gustan los notarios; no me gusta trabajar; no me gusta la mentira; no me gusta el engaño; no me gusta la enfermedad; no me gusta el miedo; no me gustan los cazadores; no me gustan las hamburguesas; no me gustan los ricos; no me gustan las fronteras; no me gustan los militares; no me gusta la policía; no me gustan los jefes; no me gusta la bolsa; no me gusta la gente mala; no me gusta que la gente sea infeliz; no me gusta llorar; no me gustan las puntas de los cuchillos; no me gusta enfadarme; no me gusta hablar por teléfono; no me gustan los políticos; no me gustan las modelos; no me gustan los trepas; no me gustan las jaulas; me gusta pasear por la arena descalzo...

28.6.07

CAFÉ DE SUBÚRBIO

Desenhos de Juan Soutullo


"Nos cafés espero a vida

Cafés da minha preguiÇa

Sois hoje - que galardão! -

Todo o meu campo de acÇão

E toda a minha cobiÇa"

Mario de Sá-Carneiro

11.6.07

Exposición: Pinturas de Troncoso

Mª José Troncoso está expondo as súas últimas pinturas no noso Café.
Podedes vela de mañá: 10 h. a 14´30 h. De tarde: a partir das 18 h.


Azul Marino


El salvador de peces



La Bicicleta

4.6.07

LA CITA del mes



Los que trabajan tienen miedo de perder el trabajo.Los que no trabajan tienen miedo de no encontrar nunca trabajo.Quien no tiene miedo al hambre, tiene miedo a la comida.Los automovilistas tienen miedo de caminar y los peatones tienen miedo deser atropellados.La democracia tiene miedo de recordar y el lenguaje tiene miedo de decir.Los civiles tienen miedo a los militares, los militares tienen miedo a lafalta de armas.Las armas tienen miedo a la falta de guerras.Es el tiempo del miedo.Miedo de la mujer a la violencia del hombre y miedo del hombre a la mujersin miedo.
Eduardo Galeano

15.5.07

Cafés Literarios II

O CAFÉ gris de JEAN GENET
O café chamado “literario” caracterízase pola súa facultade para servir de lugar de citas, de encontros, de reunións e de intercambios.


O escritor atopa alí un lugar no que distraerse cos seus e onde practicar a actividade que máis lle plazca: recibir visitas (Valéry), mirar aos transeuntes (Baudelaire), ler o periodico (Freud), xogar ás cartas (Kafka), aos dados (Pound), ao ajedrez (Trostki), ao villar (Beckett), aos dardos (Joyce). Pode dar clases de inglés ou de dominó, falar ata perder o alento ou calar
obstinadamente, presidir reunións, correrse unha juerga, debuxar sobre os manteles (Cocteau), celebrar o seu aniversario, a súa voda ou a súa morte (Verlaine), pode tamén crear unha revista, outorgar un premio literario, fomentar unha revolución (Maiakovski), lanzar manifestos ou decretar excomuniones. Pode tamén recibir unha bofetada (Malaparte), un puñetazo, un disparo (Jaurés), un flechazo (Elsa triolet). Pode finalmente decantarse por fumarse un canuto (Burroughs) ou un narguilé (Loti), entregarse ao pracer (Aragon), suicidarse con ajenjo (Verlaine), con blanco seco (Blondin), con whisky (Hemingway), con té (Virginia Woolf), tocando a trompeta (Vian), e ata pode tomar café como todo o mundo. Esta é unha vertente amigable, democrática e sociable do café...

Genet, como todo escritor que se espete, frecuentou o café nas súas dúas modalidades. No Flore coñeceu a Sartre, no Dome presentáronlle a Giacometti, no Bar du Pont Royal atopou a Violettet Leduc, no Grand Véfour ceo co Cocteau e Colette e no Lipp se nego a saudar a Gide, por atopalo de “inmoralidad dubidosa”...
A paradoja é que existen poucos escritores que frecuenten os cafés tanto como Genet... os hoteis, constitúen probablemente os lugares onde pasou a maior parte do seu tempo.
Genet organizara a súa vida material de maneira que lle resultase imposible atopar refuxio en ningures ou establecerse en calquera lugar. Nin casa nin familia: nin teito nin lumbre. Privado desde a infancia do círculo da vida privada, entregado sen mediación á Institución pública, os fogares xuvenís, as colonias penitenciarias, o exército, o cárcere, decidiu vivir neste exilio, “desconstruir” a casa que poboaba obsesivamente os seus soños, atravesar a sociedade sobre esa fronteira interior que trazan, entre o privado e o público, o exterior e o interior do mundo, os cafés e os hoteis, lugares de paso transformados en espazos fugitivos de resistencia.
Durante toda a súa vida percorreu un traxecto jalonado dunha sucesión infinita de cafés e hoteis anónimos. Os utilizaba como os vagabundos fan do metro, dos museos ou das galerías comerciais: como un alto en lugares caldeados e como espazos de liberdade que escapan á regla da súa función e á mirada dos individuos.
Os cafés e os hoteis abren unha posibilidade na organización da vida urbana que os clandestinos de todo tipo coñecen ben.
Existen dous métodos para saír do campo de visibilidad social: parapetarse dentro do espazo privado, non volver asomar o nariz, illarse do mundo ou, pola contra, desprazarse só dentro do espazo público , vivir na rúa, no exterior, situarse fóra de plano. Estar no café ou no hotel é, estando ben en calquera parte, conseguir non estar en ningunha.
Sen dirección, sen domicilio fixo, non localizable, viaxeiro puro dos espazos de tránsito, como o foi na literatura, ladrón da lingua doutro, da “lingua do inimigo”.
Quizá, os cafes incontables, descoñecidos, sen lenda, onde pasou a súa vida permitíronlle, aínda máis que os seus compromisos ou as suas estruendosas declaracións, manterse á marxe do mundo e fundirse nesa cor que el dicía preferir entre todas: o grís.
En 1971, Genet afirmou o seu desexo de retirarse da literatura e tomar partido persoal por todos os seres ou comunidades vítimas da inxustiza. En 1983 concederonlle o premio Nacional de Literatura.

28.4.07

CAFÉS ESPECIAIS

Café UF
Café jamaicano

Café Irlandes
Se sabes de quen é esta canción e o dis na barra do UF convidamos-che a ti e ao teu acompañante a un destes cafés.
Café Siracusa


Duerme mi amiga / fuera la noche es negra / duerme mi amiga buenas noches / Duerme mi amiga / Es nuestra última noche / duerme mi amiga / Buenas noches / Sobre las flores que cierran sus párpados / Llora la lluvia ligera / Y el pájaro que cantará a la aurora / Duerme y sueña todavía / Así mañana ya / De nuevo estaré solo / Y tu me habrás perdido / Tan solo por pedirme demasiado / Me habrás despilfarrado / Al querer construirte / Una felicidad eterna / Aburrida hasta perecer / En lugar de volcarte / Hacia mí sencillamente / Yo que tenia una necesidad / Tan fuerte de tu primavera / No las chicas que uno ama / No comprenderán nunca / Que son en cada ocasión / Nuestro último enamoramiento / Nuestra última oportunidad / Nuestro último sobresalto / Nuestra última partida nuestro último barco / Duerme mi amiga / Fuera la noche es negra / Duerme mi amiga buenas noches / Duerme mi amiga es nuestra última noche / Duerme mi amiga me voy.

16.4.07

LA CITA

“EN LAS MANOS DEL PODER LAS LEYES SE CONVIERTEN EN INSTRUMENTOS DE OPRESIÓN” (Jean-Paul Marat)


10.4.07

Exposición de pintura

Cadros dos pintores senegaleses H. Güeye e BBi.

O café Uf na rúa Pracer 19 de Vigo inicia unha serie de exposicións sobre pintura africana cos cadros destes dous pintores de Senegal.
Con estes dous pintores nacidos e residentes en Senegal o café Uf pretende iniciar unha serie de exposicións sobre pintores africanos non inmigrados.

A pintura de H. Güeye sorprende polo esquematismo case abstracto das súas figuras femininas. Mulleres traballando cos seus fillos ás costas, mulleres buscando auga, mulleres moendo millo, mulleres africanas reducidas a mínimos trazos, comidas polo baleiro duns vermellos rotundos e inmaculados, uns amarelos limpos e cegadores, uns laranxas cos que comezan e terminan eses días nos que a vida non se resigna a deixar de ser vida. Mulleres ás que o pintor, con gratitud e tenrura, nun “collage” conmovedor, viste con teas multicolores.

A pintura de BBi chea os cadros de máscaras africanas sobre as que flotan músicas e movementos, instrumentos e notas. Contundente reafirmación do étnico en trazos e cores. As súas teas non deixan unha físgoa de dúbida, é a seguridade que dá o recoñecer a beleza do propio.
Vendo xuntos a estes dous pintores non podemos deixar de pensar nas palabras deShakespeare: “o colorido nativo da resolución” de África, fronte ao “pálido e enfermizo” de Europa.

NO CAFÉ UF ATA O 2 DE MAIO

27.3.07

CANCIÓN

Se sabes de quen é esta canción e o dis na barra do UF convidamos-che a ti e ao teu acompañante a un café "Marseillaise"

"Marseillaise"

Leonard Cohen (Closing Time)

LA HORA DE CERRAR

Así que estamos bebiendo y estamos bailando / y la banda se lo está haciendo realmente / y la sabiduría de Johnny Walker está corriendo alta / y mi muy dulce compañera / es el Angel de la Compasión / y se está restregando la mitad del mundo contra el muslo / Cada bebedor cada bailarín / levanta una cara feliz para agradecerle / y el violinista toca algo tan sublime / Todas las mujeres se arrancan las blusas / los hombres bailan sobre los puntos de la polca / y es pareja encontrada y pareja perdida / y es infierno para pagar cuando el violinista se detiene: / es LA HORA DE CERRAR.
Nosotros somos solitarios, somos románticos / y la sidra está adornada con ácido / y el Espíritu Santo grita, ¿dónde está la carne de la res? / y la luna está nadando desnuda / y la noche de verano está fragante / con una poderosa expectativa de alivio / así que pugnamos y nos azoramos / bajando las serpientes y subiendo la escalera de mano / hacia la torre donde las horas bendecidas repican / y yo juraría que sucedió exactamente así: / un suspiro, un grito, un beso hambriento / las Puertas del Amor se movieron un centímetro / No puedo decir que haya sucedido mucho más desde entonces / excepto LA HORA DE CERRAR / y yo juraría que sucedió exactamente así: / un suspiro, un grito, un beso hambriento / las Puertas del Amor se movieron un centímetro / No puedo decir que haya sucedido mucho más desde entonces / excepto LA HORA DE CERRAR.

Yo te amé por tu belleza / pero eso no me convierte en tonto: / Tu estabas en ello por tu belleza también /
Te amé por tu cuerpo / y hay una voz que suena como D--s para mí /
declarando que tu cuerpo es lo que eres en realidad / Te amé cuando nuestro amor estaba bendecido /
y te amo ahora que no queda nada / sino la tristeza y una sensación de estar fuera del tiempo convenido /
y te hecho de menos desde que el lugar zozobró / por los vientos de cambio y las semillas de sexo /
parece libertad pero se siente como la muerte / es algo intermedio, supongo / es LA HORA DE CERRAR /
y te hecho de menos desde que el lugar zozobró / por los vientos de cambio y las semillas de sexo /
parece libertad pero se siente como la muerte / es algo intermedio, supongo es LA HORA DE CERRAR

Estamos bebiendo y estamos bailando / pero nada sucede en realidad / El lugar está tan muerto como el Cielo un sábado por la noche / y mi muy cercana compañía / me pilla andando a tientas, me pilla riendo
Ella pesa cien pero lleva / algo ajustado / yo levanto mi copa por la Verdad Horrorosa / que no puede ser revelada a los Oídos de la Juventud / mas que para decir que no vale un céntimo / y el condenado lugar entero se vuelve loco dos veces / y es una vez por el Diablo y es una vez por Cristo / pero al Jefe no le gustan estas alturas de vértigo / y somos reventados por las luces cegadoras / de LA HORA DE CERRAR /
y el condenado lugar entero se vuelve loco dos veces / y es una vez por el Diablo y es una vez por Cristo /
pero al Jefe no le gustan estas alturas de vértigo / y somos reventados por las luces cegadoras /
de LA HORA DE CERRAR

14.3.07

Os Cafés Literários

Sen os turcos, os europeos posiblemente houbesen-se visto privados dun dos seus vicios máis sociables: o consumo de café. O asedio a que Soliman o Magnífico someteu á cidade de Viena en 1529 tivo a feliz consecuencia de introducir o negro, euforizante brebaje nos costumes locais. Pero o que sen dúbida non previron nin uns nin outros é que en torno ao café acabase formándose toda unha institución, nin que a súa influencia fose, ao cabo, determinante no desenvolvemento da literatura e as artes.


Le Polidor

Le Polidor. Antes de converterse en restaurante, cita obrigada da bohemia, fora unha cremería. Verlaine e Rimbaud inauguraron un séquito de clientes memorables que culmina en 1948 coa creación da Escola Patafísica ("ciencia das solucións imaxinarias" segundo Alfred Jarry) que reúne regularmente na sala do fondo a Boris Vian, Eugène Ionesco, Jacques Prévert e Max Ernst, entre outros. Este establecemento onde non se bota de menos ningún elemento do bistrot2 parisino, cativou a múltiples artistas internacionais, e así o reflicten certas escenas do soño do mono tolo de Fernando Trueba ou todo un capítulo de 62 modelo para armar de Xullo Cortázar.


O café foi concibido para as conversacións de individuos ou de colectividades, xa que, desde fai moito mais de douscentos anos, aqueles que teñen algo que dicir, que defender, que combater, senten a necesidade de reunirse e de costejar as súas concepcións. E por que, os cafés foron sempre o berce dos clubs e das camarillas de onde xurdiron as escolas, e das escolas xurdiron os homes de talento, de éxito ou de enxeño...

Café Procope

Un dos cafés mais antigos de Paris foi o Mouton Blanc, onde se reunían A Fontaine, Boileau, Moliére e Racine... O Procope é celebre e permaneceu na memoria dos espíritos sagaces do mundo enteiro grazas ás visitas regulares e prolongadas que realizaba alli Paul Verlaine, a quen o tempo confirma e confirmará como un dos poetas franceses máis grandes e máis importantes, e quizá como o máis puro... Dalgún modo, o café ara a Real Academia do home da rúa. O centro do universo ao alcance de todos. En Paris os cafés, ata os máis celebres e os máis á vista, tiñan un certo aire neutro, discreto e distinguido que abría as súas portas alomenos ousado dos homes. Tanto é así que eses lugares, ás veces exquisitos, outra sinistros, convertéronse aos poucos no refuxio dos individuos, dos solitarios, dos amantes, dos artistas, das sociedades e das familias.



2.3.07

Los Antiguos Valores (E. Sabato)

Fragmentos

La vida de los hombres se centraba en valores espirituales hoy casi en desuso, como la dignidad, el desinterés, el estoicismo del ser humano frente a la adversidad. Estos grandes valores, como la honestidad, el honor, el gusto por las cosas bien hechas, el respeto a los demás, no eran algo excepcional, se los hallaba en la mayoría de las personas. ¿De dónde se desprendía su valor, su coraje ante la vida?...


Si todo es relativo, ¿encuentra el hombre valor para el sacrificio? Los hijos son un sacrificio para los padres, el cuidado de los mayores y los enfermos también lo es. Como la renuncia a lo individual por el bien común, como el amor. Se sacrifican quienes envejecen trabajando por los demás, quienes mueren para salvar al prójimo, ¿y puede haber sacrificio cuando la vida ha perdido sentido para el hombre, o solo lo halla en la comodidad individual, en la realización del éxito personal?



Otro valor perdido es la vergüenza. ¿Han notado que la gente ya no tiene vergüenza y, entonces sucede que entremezclados con gente de bien uno puede encontrar, con amplia sonrisa, a cualquier sujeto acusado de las peores corrupciones, como si nada? En otro tiempo su familia se hubiera enclaustrado, pero ahora todo es lo mismo y algunos programas de televisión lo solicitan y lo tratan como a un señor.
Desde la perspectiva del hombre moderno, la gente de antes tenía menos libertad. Eran menos las posibilidades de elección, pero, indudablemente, su responsabilidad era mucho mayor...
Algo notable es el valor de aquella gente daba a las palabras. De ninguna manera eran un arma para justificar los hechos. Hoy todas las interpretaciones son validas y las palabras sirven más para descargarnos de nuestros actos que para responder por ellos.

23.2.07

23 F. Dia especial

CAFÉ UF

Localidade: Vigo.
Dirección Placer, 19
Horario: 10,30 a 14,30 h. y de 18,30 a 3,00h.





Desde a súa apertura o 23 F. en 1983 o Café UF caracterizouse por ser unha proposta de calidade sen concesións. En todos estes anos mantivo un decidido apoio a todas as formas de cultura non oficial. convocou e subvencionou cinco premios “Sísifo” de poesía, quince números da revista de literatura “As follas de Sísifo”, a revista de jazz e blues “J&B”, trece números da revista “Work in Progress” , ciclos de cine, cursos de teatro, de música, de baile, cursos de idioma, actuacións de jazz, folk, rock alternativo, conferencias e tertulias, premios de fotografía...

Unha amplísima discoteca cunha impresionante sección de jazz e blues, música étnica, rock..., unha boa colección de videos de jazz e blues, biblioteca, videoteca, e medio centenar de revistas cada mes...todo un mundo alternativo ao vorágine de lugares masificados e alienantes.

E todo iso podes gozalo tomando algunha das corenta e cinco marcas de cervexa de importación que che ofrece, ou algunha das variadísimas tisanas, ou un dos seus cafés especiais: o “Café Uf”, por exemplo, unha maravillosa mestura de licorcafé suavizado con lume, cuberto coa dulzura da nata branca espolvoreado de aromática canela con pingas de almendra amarga; ou o “Te Uf”, mestura de te turco con tes de froitas, co toque oriental do cravo.